Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
Roeselare, zaterdag 07/03/2020 Een keerpunt en een afscheid Ongeveer een jaar na datum zet ik me nog eens achter mijn pc om mijn reisverhaal te doen. Deze keer schrijf ik vanuit tropischere oorden: Maleisië. Een keerpunt in mijn leven en enkele weken vrijaf leidden ertoe dat ik besliste om op pauze te drukken. Ik besloot om die vrije weken te benutten als moment om even goed na te denken en stil te staan bij mijn leven als dertiger. Hier heb ik nood aan en waar kan je dat het best doen dan in een zonovergoten land met tientallen zweetdruppels die je rug af glijden? Na een kort en pittig afscheid van het lief stap ik het vliegtuig op richting Schiphol. Van daaruit heb ik één lange vlucht van 14 uur naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Kuala Lumpur, zondag 08/03/2020 Kuala Lumpur vergeleken met Bangkok Ik had wat schrik, omdat ik meteen een flashback kreeg naar Bangkok. Vooral de verzengende en drukkende hitte die op me valt als ik de luchthaven uitstap, grijpt me bij de keel. Mijn eerdere periode in Azië verliep in het begin niet zo aangenaam. Door omstandigheden zat ik enkele dagen langer vast in Bangkok dan ik voor lief had. Bangkok was aanwezig. Te veel, te luid, te druk, te onoverzichtelijk, te chaotisch. Daarbij vergeleken is Kuala Lumpur een engeltje dat zachtjes op je schouder neerdaalt. Lief, stil, rustig, overzichtelijk. Perfect dus. Mijn angsten verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Visjes kijken Om de warmte te ontlopen bezoek ik het grote aquarium. Ik bezocht uit principe nog nooit een 'viskom' waarbij de vissen over je zwemmen. Waarbij jij in een tunnel door het aquarium loopt. Ach, principes aan de kant, geldbeugel open: dit is de uitgelezen kans. Het aquarium iss kleiner dan ik dacht, maar de verschillende haaien en roggen die over me zweven, halen het kind in mij naar boven. Ik sta dus best als een idioot te grijnzen naar die vissen. Weten zij veel... En jawel, hieronder zie je een selfie van mij en een lachende rog ... :-) De hoogte in - deel 2 Na het heerlijke uitzicht vanop de KL Tower wil ik graag de bekende Petronas Towers bezoeken. Als ik daar aankom, blijkt dat deze op maandag gesloten zijn dus nestel ik me met mijn boek in een skybar die uitzicht biedt op de gigantische torens. De avond valt over de grootstad en overal springen lichtjes aan. Lichtjes doen iets met mij, en met mensen in het algemeen. Het licht aan het einde van de tunnel, licht in de duisternis, licht geeft hoop ... Ik hou vooral van kleine fonkelende lichtjes omdat ze samen meer zijn dan de som van hun geheel. Van zodra ik de kans heb, kijk ik ergens vuurwerk en zet ik me in een skybar met uitzicht op een stad terwijl het schemerdonker wordt. Dus jawel, hier geniet ik van. Laat in de avond keer ik terug naar het hostel. Helaas voor mij ben ik helemaal nog niet moe. Kuala Lumpur, dinsdag 10/03/2020 Toerist uithangen Daarnet besloot ik dat dit mijn laatste dag in KL wordt. Morgen zet ik koers richting Penang, een eilandje dat aan Maleisië is geplakt. Op de agenda staan vandaag: - de botanische tuinen - de nationale moskee - Chinatown - Petronas Towers De botanische tuinen Die blijken maar niets. Ik loop 30 keer verloren en in een verzengende hitte van 40° is dit geen lachertje. Ik zie wel een varaan vlak voor mijn voeten. Zonder hek of tralie tussen ons in. In mij krijst het kind van genot. Uiterlijk blijf ik ijzig kalm. Kan dit ding aanvallen? Het blijkt dat het vooral meer schrik van mij heeft dan omgekeerd en draait zijn (haar?) logge lijf om en sluipt er vandoor. De bloemen die ik zie zijn wel prachtig. Exotisch, tropisch, kleurrijk. Yes! Coronanoway Zoals bij bijna alle attracties en bezienswaardigheden hier kom je er niet in vooraleer ze weten uit welk land je komt en hoeveel graden koorts je hebt. Men volgt mij hier dus beter op dan ik thuis zelf zou doen. Elke dag wordt mijn koorts wel ergens gemeten, dus ik zit safe. Op dit moment zijn er in België trouwens een 300-tal Coronagevallen en in Maleisië slechts een honderdtal. Dus ik zit hier wel goed. Handen wassen en opletten. Hopelijk blijft het zo. (in de laatste blogpost van Maleisië (Langkawi) kom je meer te weten over dit verdomde virus ... en vooral het effect dat het virus op mijn reis heeft) De nationale moskee De nationale moskee blinkt uit in zijn pracht. Het is het pronkstuk van het islamitische land, een gigantisch gebedshuis waar toeristen op welbepaalde momenten binnen mogen. Een vrijwilliger geeft meer uitleg over hun geloof, Allah en Mohammed en toont ons de Koran. Hij geeft enkele opmerkelijke feiten prijs, zoals het feit dat sommige woorden exact even veel voorkomen in de Koran. Man/vrouw, licht/donker. Het woord 'maand' komt ... jawel, 12 keer voor. Chinatown Als ik door het hectische Chinatown loop schiet ik vooral mooie plaatjes... Petronas Towers
Het bezoek aan de torens is strak getimed. Na een opmeting van mijn temperatuur en een korte ondervraging: uit welk land kom je, van waar kom je, waar ben je geboren, heb je contact gehad met een inwoner uit China... krijg ik mijn ticket en behoor ik tot de groep met de groene stickers. De timing is enorm strak. Het is rond 18u30, dus ik hoop vanop de torens de zon te zien zakken. We krijgen 10 minuten op de skybridge. Daarna gaan we met de lift naar verdieping nummer 86, het op één na hoogste verdiep van één van de torens. De hoogte van de Petronas Towers (eigendom van de gelijknamige oliegigant) bedraagt 452 meter. Indrukwekkend is het wel. Het uitzicht is machtig. Ik zie de stad gevangen liggen tussen omringende bergen en jungle. Na exact 15 minuten nemen we opnieuw de lift, enkele verdiepingen omlaag. Ook van hieruit hebben we een zicht op de stad en de andere toren. Na vijf minuten wordt de groene groep geroepen en moeten we via de giftshop - uiteraard - naar buiten. Het is zo goed georkestreerd dat het net een dans lijkt. Indrukwekkend!
1 Comment
pappie
20/3/2020 10:54:18
Zijn weeral overweldi van je vertelkunst.
Reply
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|