Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
Dinsdag 07/08/2018 Ondanks de vlotte verbindingen tussen de maar liefst 3 verschillende treinen, arriveren we in Charleroi. Onze treinrit van West-Vlaanderen naar het midden van het kleine land duurde langer dan de vlucht naar het hete Malta. Heet als in letterlijk een gevoelstemperatuur van 100 °C. Woensdag 08/08/2018 Een rondje om de stad We zijn augustus en de natuur is hier dor, de temperatuur ondraaglijk warm. Toch besluiten we - het lief en ik - dat we op verkenning gaan in en rond de hoofdstad Valletta, waar wij gestationeerd zijn. Paadjes volgen is niets voor ons, dus we beklimmen stenen en rotswanden waar de golven van de Middellandse zee nors tegen slaan. Al gauw merken we dat we de omtrek van de ganse stad al gewandeld hebben. De hoofdstad blijkt belachelijk klein maar ook belachelijk prachtig. Oude huizen, heerlijke balkons, prachtige kleurrijke voordeuren met - jawel - een zeepaard als deurknop en leuke bleke stenen. ‘Neontoerisme’ Overal lees je dat Saint Julians op Malta the place to be is. Hoe sceptisch het lief en ik ook staan tegenover de échte toeristische plekken, toch gaan we die eerste avond op verkenning. De busrit lijkt eeuwen te duren en hoe dichter we de stad naderen hoe grappiger wij het alle twee lijken te vinden. Marginale Engelsen, dikke Duitsers en overdreven sexy geklede Maltese tienermeisjes kleuren het straatbeeld. De seksuele revolutie is hier duidelijk aan de gang en de 14-jarige Maltese ‘dames’ schuwen geen controverse. Ze dragen minder kleren dan ik op het strand. Dus hier houden de all-in hotels en de rijke Europese en Russische toeristen zich schuil! We zijn de bus nog niet uit of de luide commerciële muziek en de felle neonlichten slaan ons rond de oren. De ene restauranthouder na de andere klampt zich aan ons vast en na 4,3 minuten besluiten we met één simpele blik van verstandhouding dat we de eerste de beste keet in moeten om hier zo snel mogelijk weer weg te zijn. Het was een vreselijke avond in een vreselijk toeristische mediterraanse stad waar het lief en ik ons vreselijk geamuseerd hebben. De fles wijn die we bestelden deed ons even de setting vergeten en de slappe lach die we beiden hadden verzachtte de pijn. Donderdag 09/08/2018 Marginaal wijkfeest Valletta is zodanig klein dat het al gauw geen geheimen meer voor ons heeft. De verpersoonlijking van de GPS (namelijk: mijn lief) zorgt ervoor dat we de stad goed kennen. De ferry ligt dus op ons te wachten op het water over te steken naar Vittoriosa (oftewel Birgu). Vittoriosa blijkt in feeststemming te zijn. Morgen is het de feestdag van Saint Lawrence en elke inwonende draagt hetzelfde rode shirt en laaft zich gulzig aan het lokale bier Cisk. Met temperaturen rond de 35 °C is het niet moeilijk om snel dronken te worden en meer dan honderden dronken feestgangers zien we op het dorpsplein niet. Een beetje geschiedenis We lopen enkele straatjes door en plots botsen we op een auberge. Een auberge waar in de jaren 1530 de ridders van de orde van Sint Jan (Johannieten) logeerden. Een grote geschiedenisfan zijnde gaat het lief even in overdrive en zijn blinkende helblauwe fonkelogen liegen er niet om. Birgu diende trouwens als basis voor deze fameuze ‘Order of Saint John’ en was de facto de hoofdstad van Malta van 1530 tot 1571. De stad speelde een giga rol in de geschiedenis van het eiland. Na enkele uren in de verschroeiende hitte zetten we koers richting onze eigen ‘townhouse’ in Valletta, schieten we ons in onze badkleding en springen we van de eerste beste dichtstbijzijnde rots op enkele meters van ons huis de diepblauwe zee in. Vrijdag 10/08/2018 Kleurrijke haven Malta heeft tig baaien en kleine haventjes in de aanbieding en Marsaxlokk zou het meest pittoreske en kleurrijke zijn. Na een hobbelige busrit spuwt de bus ons uit in een kleine inham waar groene, gele, rode en blauwe vissersbootjes het decor sieren. We wandelen even rond en stoppen aan enkele typische marktkraampjes. De nougat, handdoeken, zeepjes, houten lepels en massaman en spotgoedkope saffraan blijken plots allemaal héél Maltees (hier geen Maltesers te spotten trouwens. Boe!)... Saint Peter’s pool Bij Marsaxlokk zou een prachtige natuurlijke 'pool' moeten liggen: Saint Peter’s Pool. Een louche kerel met zonnebril en zwarte Mercedes wil ons voor € 10 naar de baai brengen. Het is een steile wandeling, maar nog geen twee kilometer ver. Harde ‘tantes’ als we zijn willen we de tocht te voet doen. Hallo, wij waren wel enkele maanden in Azië waar de broeierige warmte om je heen slaat als een warm dekentje, dus twee kilometer in Europa kunnen wij ook wel aan zeker? Ha! Daar sloeg ìk even de bal mis. De zon staat hoog aan de staalblauwe hemel en ze bakt onze hoofddeksels gaar. Het zware stijgen en de hete zon maken mij al gauw duizelig en terwijl het lief als een berggeit het met grote steenbrokken bezaaide bergpad op huppelt hangt mijn tong op mijn voeten. Teleurstelling... Saint Peter’s pool is mooi. Om niet te zeggen prachtig. En je zou denken dat onze harde tocht (oké, mijn harde tocht) op slag vergeten is door het aanzicht en je zou ook denken dat we dit wondertje van natuur even voor ons konden houden, maar dat dachten die 200 andere toeristen ook... Compleet gedesillusioneerd en een beetje gedehydrateerd zinkt de moed me in de schoenen. We maken een wijselijke beslissing om even een heel lokaal kaartje erbij te nemen en door te zetten naar een baai die niet aangegeven staat op elke website en op elke kaart. Het kan volledig tegenvallen en ook stroppen van toeristen of het kan wondermooi en behoorlijk desolaat zijn. ...En verwondering We komen geen levende ziel tegen onderweg en zien nog net geen ‘tuimelkruid’ rollen over de stofferige baan. Voor ons is dit alvast een goed teken. Er staan ook nergens pijlen; een nog beter teken. Plots zitten we aan de punt van het schiereiland en zien we, achter de heuvel een schitterende baai liggen met zeewater dat wel zeker 15 schakeringen blauw kleurt. Waar ‘Sint Peters zwembad’ geen vierkante centimeter schaduw heeft, heeft dit ‘Delimara’ talrijke natuurlijke uitstulpingen in de rotsen waar je beschermd bent tegen de zon. De pool mag dan dubbel zo groot zijn, met de 31 man (jap, ik telde ze) voelen we ons hier behoorlijk alleen en is het heerlijk toeven. Zaterdag 11/08/2018 Nog een beetje meer geschiedenis Malta is een mini-eiland met een giga strategische ligging, net onder Italië. Door deze ligging is het een felbegeerd eiland voor alle omliggende landen. De Ottomanen vochten zich hier te pletter tegen de kruisvaarders van de ‘Order of Saint John’. Maar zij waren niet alleen. Malta werd onder andere binnengevallen door (zet u schrap) de Feniciërs, de Grieken, de Romeinen, de Byzantijnen, de Arabieren, de Sicilianen, de Noormannen, de Spanjaarden, de Johannieters (daar hebben we die Order of Saint John), de Ottomanen (die het keihard geprobeerd hebben maar los op hun bek gingen), Napoleon (die hier letterlijk zes dagen verbleef), de Britten (die het eiland in bescherming namen), de nazi’s en de Italianen. Daarna konden de Maltezen eindelijk rusten en Maltezen zijn, weliswaar onder de bescherming van Engeland. We bezoeken - onder lichte druk van het lief - het historisch oorlogsmuseum, gelegen in het prachtige Fort Saint Elmo, waar alle veroveringen, maar dan vooral die mislukte van de Ottomanen, uit de doeken gedaan worden. Mijn gebrek aan geschiedkundige kennis wordt tenietgedaan - met groot enthousiasme - door het lief dat de geschiedenis van het eiland vertaalt in een leuk verhaal. Zondag 12/08/2018 Boem kanonschot Dat geschiedenis een belangrijke rol speelt op dit eiland werd jullie al duidelijk. Elke dag om 12u brengt een ceremonieel kanonschot hulde aan het rijke verleden van Malta. 70 gram buskruit wordt in de loop van het kanon gepropt en een grappig gekleed mannetje ontsteekt de lont waarop de knal weergalmd over het ganse eiland. Als ware Maltezen trekken we ons na de middag terug in ons prachtige huis om aan de hitte te ontsnappen en eindigen de dag met onze rituele duik in de koele prachtige heldere Middellandse zee. Maandag 13/08/2018 Toeristen opgelicht De Blue Grotto. In elke reisfolder en op elke blog over Malta vind je lovende artikels over het magische lichtspel dat de chemische reactie van zonnestralen in combinatie met de kleurrijke algen veroorzaken. En eerlijk, het is wel best verbazingwekkend hoe de natuur ook hier weer de mensen met verstomming doet slaan. Alleen jammer dat je vliegensvlug moet kijken en genieten, want wat een boottocht van 25 minuten zou moeten zijn is na 11 minuten al gedaan. Om in totaal vijf grotten te zien... "Look good, now we return, that’s it, thank you, you can leave tip here, bye." Dinsdag 14/08/2018 We nemen een cruise. Een Turkse gumlet cruise rond het eiland. We verlangen al acht dagen naar deze dag en hij is werkelijk perfect voor ons! Blauw water, varen op zee, van tijd tot tijd een gezonde snack die passeert en een stem die door de boxen informatie over de verschillende plekken waar we langs varen schalt. We zien de Dingli Cliffs, passeren langs onze privé baai van de eerste dagen, varen om de Blue Grotto, lunchen in een onbekende baai en pauzeren in de Blue Lagoon, waar ze ons twee uur het zeewater niet uit krijgen. Zeemonster gespot! Plots zie ik in mijn ooghoek een donkere flits in het water. Gezien mijn ‘held-zijn-in-open-water' wat vervaagde de laatste dagen, zwem ik naar boven en hap ik adem. Voorzichtig dompel ik mijn hoofd weer onder water en daar, in die heldere zee aan de Mediterranee, zwemt een klein schattig kwalletje. Eerst vrees ik voor die akelige kwallenbeet, maar als ik me er over gezet heb ben ik zo enthousiast als een kind. “Jellyfish, jellyfish!” schreeuw ik. Met een paar mede-enthousiastelingen - het lief op kop - volgen we het leuke diertje op de voet. Of de tentakel. Woensdag 15/08/2018 Chill Woensdag rustdag. Grootse plannen worden in de diepvriezer gestopt - waar we maar al te graag bij zouden kruipen. We rusten, we slapen uit, we lezen voor de ventilator en gaan nog enkele uren zwemmen in onze geliefde zee. Vissen voeden, zee-egels opduiken, kusjes geven onder water en dan nemen we afscheid van het wijde sop. Donderdag 16/08/2018 Time to go home, folks! Heerlijke tijd met een heerlijk lief onder een heerlijk (iets te) warme zon. God, wat was het leuk.
0 Comments
|
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|