Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
Winterwonderland. Als ik spreek adem ik wolkjes uit. Als ik wakker word is mijn ruit bedekt met kleine ijssterretjes. Ze zijn fascinerend prachtig en doen me verlangen naar sneeuw. Echte sneeuw. Witte dikke sneeuw, geen grijze mulle massa waar iedereen zo ongelukkig van lijkt te worden en al zeker geen zwarte sneeuw. Die ziet niemand graag. Geen hoopje sneeuw dat de dag erna verdwenen is door het venijnige strooizout dat voornamelijk mijn auto lijkt aan te tasten. Nope, echte sneeuw, bergen en geen heuvels, dennenbomen en geen buxus. En hier en daar een skilift, en een Almdudler.
En ja hoor, binnen twee dagen sta ik na drie jaar eindelijk nog eens op de latten. En op één lat. Want zowel snowboard als skilatten gaan mee. Met vier vriendinnen maken we de Franse bergen onveilig. Oh, hoe hard verlang ik om boven op de berg te staan, 360° uitzicht te hebben, een wit landschap met alleen de wind en het gejuich van kinderen en volwassenen die zich ook voor even weer kind voelen. Van de berg 'sjezen' aan 100 per uur (althans, dat maak ik mezelf wijs) en je zes uur per dag alleen maar moeten concentreren op: is deze bult oké, buig ik voldoende door mijn knieën, sta ik recht genoeg als ik mijn bocht neem,... Een ganse dag aan niets anders kunnen denken dan skiën, zorgen dat je niet valt, zorgen dat je techniek verbetert, zorgen dat je geniet van het vrije gevoel dat dit alles met zich mee brengt. En een rustig hoofd. Daar doe ik het ook voor. Vooral daar voor. Weg van de wereld, alleen met mezelf en mijn gedachten op een berg. Ik. Kan. Niet. Wachten.
0 Comments
|
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|