Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
15/01/2018 - Bangkok - België
Vandaag heb ik nog enkele uren en die benut ik dan ook grondig. Ik ontbijt in een schattig Thais restaurantje, laat mij voor de laatste keer masseren en trek richting het gigantische shoppingcomplex waar ik mijn reis ooit in een ver verleden begon. En dan is het plots tijd om terug naar het hostel te keren, mijn boeltje voor de laatste keer te pakken en de bus richting luchthaven te nemen. Ik schrijf deze blog terwijl mijn vliegtuig vanuit Bangkok opstijgt richting België. Als ik alles overschouw kan ik mijn reis perfect in twee delen. Deel 1 De eerste weken kropen soms voorbij en soms vlogen ze sneller dan een F16 door de geluidsmuur breekt. Op momenten waarop ik alleen was voelde ik me ook écht alleen. De vele telefoongesprekken met het lief zijn daar het levende bewijs van. De vragen “Waarom doe ik dit in hemelsnaam? Voor wie? Voor wat?” spookten vaak door mijn hoofd en dan was er telkens wel een medereiziger, een uitzicht, een activiteit of een vriendelijke local die me het antwoord hielp herinneren en samen met mij dit avontuur schreef. Ik genoot 100%, maar het thuisfront was nooit veraf. Deel 2 De tweede helft, ik heb zelfs geen idee wààr die naartoe is gegaan. Op momenten waarop ik toen alleen was, voelde ik me alles behalve alleen en was ik soms zelfs blij om even effectief alleen te zijn. Ik had gewoon geen tijd om alles te overpeinzen en ik had er ook helemaal geen behoefte meer aan. Ik schikte me meer en meer in mijn rol als reiziger en moest hiervoor zelfs niet acteren, ik wàs het gewoon. Die eerste weken waren nodig om die volgende met open armen te verwelkomen en de 3 maanden die ooit zo eindeloos lang leken zijn voorbij gevlogen. Reisfilosofie Reizen is een fantastisch gegeven. Je apprecieert des te meer wat je hebt, wat je doet en wat je nog zal doen, je leeft in het moment, hebt geen besef van dag of uur. Soms dacht ik dat het donderdag was waarop social media me eraan hielpen herinneren dat het eigenlijk nog maar maandag was en iedereen terug ging werken. Soms dacht ik dat we nog maar begin december waren terwijl de vele kerstversieringen in de straten me eraan hielpen herinneren dat het bijna kerstmis was. Dankwoord Gezien ik nooit een roman ga schrijven en toch altijd ergens eens een dankwoord wilde plaatsen lijkt mij dit een perfect uitgekiend moment. Dank je aan Nathalie en Ruben om heerlijke Nederlanders te zijn, dank je aan Eefke om zo goed voor mij te zorgen (en een heerlijke Limburgse te zijn. Peking Express 2018, hoppa!). Enfin: dank je aan werkelijk iedereen die ik tijdens deze reis leerde kennen - en dat zijn er een pak. De mensen die je tegenkomt maken je reis zeggen ze, en dat is bij deze verdomd waar gebleken. Dank je aan de mensen die deze reis waarmaakten. Dank je aan mijn collega’s om me dit te gunnen en het werk even van me over te nemen. Zonder jullie was er in de eerste plaats gewoon geen sprake geweest van deze reis. Dank je aan mijn ouders om zo goed te ‘appartementsitten’. Dank je aan mijn lief vooral, dat jij aan de basis van dit project lag en vaak mijn steun was die ik nodig had. Dank je dat je mij dit alleen liet doen. En uiteraard geen blog zonder lezers, lieve vriendjes, dus ook: dank jullie om mijn avonturen te volgen, om af en toe een reactie achter te laten en mij een hart onder de riem te steken als ik het nodig had. En nu hou ik op met dank je te zeggen vooraleer dit dankwoord een roman op zich wordt. Geen nood, binnenkort reis ik wel weer dus dan hebben jullie weer wat leesvoer om stiekem achter jullie computer tijdens de werkuren te lezen. You know you love me. XOXO E.
2 Comments
An W
22/1/2018 04:57:03
Dank je wel voor het delen van al je avonturen! Ik vond ze zalig geschreven en ze hebben vele slapeloze nachten omgetoverd tot een dromerig reismoment.
Reply
Elise
22/1/2018 07:08:08
Dank je lieve An! X
Reply
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|