Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
15/12/2017 - Hoi An - Huế Een troosteloze teleurstelling Met een beetje pijn in het hart, maar klaar voor een nieuw avontuur, verlaten we het pittoreske Hoi An. Daarvoor moeten we via Da Nang passeren en we kunnen er niet snel genoeg doorheen rijden. De meest troosteloze kuststrook dat ik hier al tijdens mijn reis zag. Zelfs de Belgische kust, die ongelooflijk verpest is door de vreselijke appartementen, lijkt op dat moment aantrekkelijker. Overal appartementsgebouwen, een fijn strookje strand, donkere zee. Troosteloos en mistroostig, twee woorden die in ons opkomen als we de grote boulevard over rijden. Achter grote panelen waarop Da Nang geprezen wordt de mooiste stad te zijn, liggen kleine bouwvallige ‘huisjes’ met voortuintjes die meer op vuilnisbelten lijken dan tuintjes. Een groter contrast met de gekunstelde foto’s op de borden bestaat niet. De Hai Van Pas Gelukkig kan de weg naar Huế ons wél bekoren. Met een volautomatisch brommertje (we maken het ons gemakkelijk, zonder versnellingen) scheuren we over de Hai Van Pas, door de bergen, langs de zee, door de mist, langs de ruwste rotswanden. Luxepaarden Eef en ik besloten gisteren dat we na enkele maanden in hostels wel even wat privacy en vooral wat luxe verdienden. We boekten een viersterrenhotel in Huế. En dat blijkt een schitterend idee te zijn, want Huế heeft niet zo heel veel te bieden. Bedden met dikke matrassen, heerlijk geurende lakens, verse handdoeken, een schitterende badkamer, een gigantische tv, een fancy fitness,... We blijven die avond in onze hotelkamer, met uitzicht op de stad en boeken een massage en bestellen roomservice. We wanen ons filmsterren. 16/12/2017 - Huế Onbijt, de belangrijkste maaltijd van de dag Een ontbijtbuffet. Geen broodje ei of een yoghurtpotje, maar een buffet. Keuze zat en we laten ons volledig gaan. Het ontbijten gaat over in brunchen en onze magen pruttelen tegen, maar Eef en ik weigeren te luisteren en laten ze uit hun voegen barsten. Het verlaten waterpark We huren een brommer en in de gietende regen rijden we naar een verlaten waterpark op enkele kilometers. De straten staan binnen de 4 minuten blank en we rijden/drijven door de kleine straatjes van het platteland rond Huế. Mijn modieuze nieuwe regenjas met gekleurde bollen op werkt voortreffelijk en ik voel me een echte local. De bouw van het waterpark is in 2004 na een investering van drie miljoen dollar gestaakt. Vandaag de dag doet dit verborgen zwemparadijs dienst als griezelpark voor toeristen en hangout voor een handje vol jonge Vietnamezen. En dit grijze regenweer helpt deze griezelige sfeer te behouden. Begin 2016 haalde de regering er zelfs krokodillen weg die er hun gading gevonden hadden. Kwestie van het wat veilig te houden voor de toeristen. Uitgeregend komen we terug aan in ons hotel waar we nog enkele uren in de warme lobby doorbrengen voor we richting station gaan om de nachttrein naar Ninh Bình te nemen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|