Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
26/10/2017 - Pai Deze ochtend start een tweedaagse trekking naar de jungle van Pai. Google het gerust: je mag het jungle noemen. Vogelspinnen, giftige slangen, felgekleurde (en bijgevolg ook giftige) duizend -en honderdpoten, duizend verschillende insecten, vleesetende planten, de kleurrijkste bloemen... Het programma wordt ons de dag ervoor uit de doeken gedaan: “You walk 4 to 5 hours, bit up, bit down. Then small town with cave and you sleep there, ok? Second day, you and you walk again, few hours yeah? Then hot springs yeah, then waterfall.” We vertrekken om 9u met een fijne groep. Wij met 5 (Janine heeft wat problemen met haar brandwonde en moet elke dag naar het ziekenhuis dus zij paste), een kerel van Florida, een gezellig trio uit Engeland, Wales en Ierland en een dochter en haar vader uit Nieuw-Zeeland. Een fijn zootje ongeregeld dus. Met een te klein busje waar we net (niet) in passen en waar de gids achter aan het laddertje bengelt, rijden we 40 minuten naar een primitief dorpje waar we onze trektocht aanvangen. Een stevige klim tussen de rijstvelden en na 10 minuten loopt het zweet al als een klein watervalletje van mijn voorhoofd. Ik gluur stiekem naar mijn medewandelaars en zie tot mijn grote vreugde ook hun tong uit hun mond hangen, net als een hond die uren aan een stuk liep en snakte naar zijn drinkbak. We rusten na enige tijd uit op een omgevallen boomstam en zien een gigantische spin wegvluchten onder het dichte bladerdek dat de grond beschermt. Kwestie van niet te vergeten dat we in de jungle zitten - gelukt! We blijven maar klimmen en het zweet gutst ondertussen over mijn rug. Ik heb het gevoel dood te gaan tot we plots halt houden op de top van een berg met een uitzicht dat je alleen in de reismagazines ziet. Lunchtijd! Na nog geen half uur zetten we onze tocht verder. Uren en uren wandelen we (zeg maar klimmen) door dichte stukken jungle waarbij de gids voorop loopt met zijn machete en de weg vrijmaakt voor ons. ‘Into the wild’ maar dan verantwoord. Heerlijk om tot het uiterste te gaan met een vergezicht dat alleen maar bevredigend werkt. De meest verschillende tinten groen die je je maar kunt inbeelden. Als we rond 16u aankomen in het dorpje van de stam Lisu (dorpje kan je het niet noemen. Eerder enkele primitieve hutten her en der verspreid) moeten we onze rugzak achterlaten en meteen vertrekken naar de ‘cave’. Prachtige rotsformaties en stalactieten. Mijn hoofdlamp doet goed dienst in het pikkedonker. Na een kort tochtje door de ingewanden van de grot wurmen we ons door een dunne spleet naar buiten toe waarop het hard begin te regenen (ja, het regenseizoen is nog altijd zo actief als een bijtje op zoek naar nectar). We wandelen terug naar onze slaapplek en trekken droge kleren aan terwijl we ons warmen aan lokale whisky en lauw bier. Het is nog vroeg maar omwille van het donker wel super gezellig. Praten, lachen, drinken, fotoles krijgen van de Amerikanen, eten (klaargemaakt op een vuur in een houten hut naast de onze. Jawel, er ín.), lachen, meer praten en een klein beetje meer drinken en om 22u was iedereen klaar om onder de klamboe te duiken en te slapen op de meest dunne matrassen die ik ook zag. Het woord matras doet het ding geen eer aan. Een hard lapje stof bedekt met vlekken en vlooien (bleek achteraf). Blij dat ik mijn klein zijden slaapzakje mee heb. Ik woel en luister naar de omgevingsgeluiden en probeer te slapen, maar hoe harder ik probeer, hoe wakkerder ik word. Om middernacht sta ik op voor een plasje in het...gat van de met grote betonnen blokken gebouwde hut, overdekt met golfplaten vol gaten. Toiletpapier hebben ze er niet maar de regenton met een kraantje boven moet volstaan. De kakkerlakken spurten weg als ze gevangen worden door de lichtstraal van mijn hoofdlampje. Ik ga terug naar mijn plank en probeer te slapen. Na tien minuten merk ik dat het hopeloos is, sta ik op en zet mij op het ‘terras’ waar we de avond doorbrachten. In de hoop wat sterren te zien doof ik mijn hoofdlamp maar dankzij het regenseizoen en het onweer die nacht zie ik geen hand voor mijn ogen. Ik blijf toch zitten en ga volledig op in de geluiden die het junglestadje omsingelen. Honderden insecten brullen en zoemen om ter luidst en plots begint in de verte een hond te blaffen waarop een andere enkele kilometers verder antwoordt. Ook de hond die me al een half uur gezelschap houdt blaft vrolijk mee. Het is wonderlijk om die dieren te horen communiceren. Twee uur en een paar stijve billen later keer ik terug naar mijn muggennet om daar geknuffeld te worden door Nathalie die me in haar slaap verwart met haar man Ruben. Om 6u wekken de hanen me en ik voel me even een kip op stok. 27/10/2017 - Pai Na een veel te licht ontbijt (mijn maag wil niet meewerken) zetten we onze tweedaagse verder. Gelukkig geen 280 meter stijgen en 390 meter dalen zoals gisteren, maar iets minder ruig. We bezoeken de Karen-stam met de meest schattige kindjes die ons de ganse tijd nadoen. De zon schijnt genadeloos en eindelijk arriveren we bij de Hot Springs waar we onze spieren laten genieten van het warme bronwater. Daar zaten we dan, in de jungle, omgeven door bomen en planten en lianen in het meest heldere water, te genieten van de rust en ons pijnlijke lichaam. Heerlijk moment. Na een uurtje rijden we terug naar Pai en zijn we gewoon allen blij dat we het er levend vanaf brachten. Tot de dag erna, uiteraard, wanneer je spieren even konden rusten en des te verkrampter wakker worden. 28/10/2017 - Pai 9 uur sliep ik aan één stuk. 9 uur! Dat is geleden van toen ik nog een baby was, denk ik. Mijn lichaam voelt zo stram en stijf en ik maak de belofte om mezelf de ganse dag te (laten) verwennen. Een dik uur ‘full body coconut oil massage’ (daar verlang ik nu al meer dan een week naar), m’n benen laten waxen (voor € 12,5 in totaal, massage + wax (!)) boekje lezen, heerlijke smoothies drinken, lekker eten, blog schrijven, met de vriendjes een drankje nuttigen aan de rivier... Vakantie zoals het een luilekkervakantie betaamt. Ik kan hier wel aan wennen hoor. Maar voor wat hoort wat en dat afzien van de afgelopen twee dagen neem ik er dan ook met plezier bij.
9 Comments
Marilleke Smeyers
28/10/2017 21:02:02
Tof dat je zo kan genieten, Elise!
Reply
Elise
28/10/2017 21:48:05
Het lukt tot nog toe. Gelukkig had ik geen last van de vlooien gezien ik maar enkele uren in de lakens lag én m'n eigen slaapzak mee had! Maar voor de rest is het hier heerlijk! Liefs
Reply
Christine (Dogville)
28/10/2017 23:53:07
Hoi Elise
Reply
Elise
29/10/2017 03:02:33
Oh Christine dat is zo leuk om te weten dat je me wat volgt!!' En dank je voor het complimentje. Hihi. Hopelijk tot snel!
Reply
Lolootje
29/10/2017 00:40:12
Wat heeeerlijk om te lezen! Ik ben een beetje daar!
Reply
Elise
29/10/2017 03:02:50
Was je maar een beetje hier...
Reply
Pappie Erik
29/10/2017 08:42:15
Dag Elise,
Reply
Valérie (toneel)
29/10/2017 13:31:09
Ik kijk ondertussen al reikhalzend uit naar je blogs, ze zijn zo fijn om te lezen, merci om je avonturen met ons te delen :) Bij sommige anekdotes denk ik wel 'Brr, liever jij dan ik', maar als je dan de foto's en omschrijvingen van de omgeving leest...dan snap ik wel waarom je dit doet. Wees voorzichtig meid en geniet geniet geniet! Knuffel
Reply
Elise
30/10/2017 02:47:23
Oh zo leuk om te horen!! Hihi :) dank je om me te lezen, baby! Tot snel x
Reply
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|