Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
13/01/2018 - Koh Lanta - Krabi - Bangkok Reizen op vakantie Vandaag reis ik voor de laatste keer écht. Ik leerde tijdens mijn trip een paar dingen, maar als er een iets is dat ik al doende leerde is dat reizen en op vakantie gaan twee verschillende dingen zijn. Het reizen op zich kan soms vermoeiend zijn, soms leuk, soms grappig, soms beangstigend, soms moeilijk, soms eenzaam, soms te druk, soms te lang en soms te kort. Queen E Na mijn laatste uren aan het azuurblauwe water zou de minivan me om 13u komen oppikken. Als er een achtenveertigste van een etmaal later nog geen levende ziel te bespeuren is pleegt de hosteleigenaar wat telefoontjes. Blijkbaar zijn ze mijn reservering vergeten doorgeven aan de organisatie. Gevolg: hij zorgt zelf voor een minivan, voor mij alleen. Queen E in da house, yo! Mooi op tijd kom ik aan in de kleine luchthaven van Krabi om het vliegtuig te nemen. Dit is de laatste keer dat ik een vliegtuig neem tijdens mijn trip. Het volgende vliegtuig is er eentje richting België. 14/01/2018 - Bangkok Ik heb vandaag en morgen ongeveer twee volle dagen om de stad te doorkruisen waar mijn memorabele reis een goeie drie maanden geleden begon. Op het programma vandaag: een wandeling doorheen de stad, een fietstocht doorheen de stad en een rooftopbar met uitzicht - jawel - op de stad. Oude bekende Het voelt vreemd vertrouwd aan en ik herinner me plots alles van het begin van mijn reis hier in Bangkok alsof het gisteren was. Het gevoel dat ik toen had, een verloren gevoel, is volledig verdwenen en de schrik die toen om het hart sloeg als ik een bushalte gemist had is nu vervangen door een soort je-m’en-foutisme dat alleen maar aantoont dat deze reis mij wel degelijk een beetje veranderde. Het feit dat ik hier al eerder was en het reilen en zeilen van de stad een beetje ken speelt absoluut ook een rol, toegegeven. Blaren en gaan Gisterenavond zocht ik ‘top 10 things to do Bangkok’ op en daaruit selecteerde ik 3 highlights. Ik begin, onder een staalblauwe hemel, wat te kuieren, op mijn slippers en in mijn luchtigste kleedje, en bevind me algauw bij één van de bekendste tempels van de stad: Wat Pho. Alle grote straten in de buurt van de tempel zijn ofwel afgezet ofwel krijgen ze een grondige renovatie. Een gigantisch tempelcomplex, opgetrokken uit gouden tegels en felle kleurrijke schilderijen wordt afgewerkt. Blijkt later dat dit het nagelnieuwe crematorium is waar ze de koning binnenkort gaan cremeren. De toegang tot de tempel wordt mij ontzegd omwille van mijn blote knieën - ik had het kunnen weten! - dus ik wandel dan maar rond het gebouw en geniet van de zon, de grote stad, de blauwe hemel en mijn lekkere ijskoffie die in mijn hand in een zakje bungelt. De blaren die zich onderaan mijn voeten vormen doen me denken aan de fietstocht die als volgende op de planning staat. Een Belg, een Canadees en een Nederlander Co Van Kessel, een Nederlands bedrijf dat al jàren fietstochten in Bangkok organiseert, is op dit moment de drukst bezochte attractie van de stad. Het lijkt alsof de Nederlandse televisiezender alle Hollanders in Bangkok opriep om zich die namiddag te verenigen in de ‘winkel’. Mijn groep bestaat dan ook uit een tiental Nederlanders, één Canadese en een Belg. Het kan zo het begin zijn van een slechte mop maar dat is het gelukkig niet. 3 uur lang fietsen we door de kleinste straatjes en krijgen ondertussen uitleg van Eve, onze grappige Thaise gids. Perfect middagje uit! Lichtjes, deel 2358 Als je mijn blog wat volgt weet je dat ik gek word van lichtjes. Het lichtfestival in Chiang Mai, de rooftop in Ho Chi Minh, de lampionnen in Hoi An,... Bij valavond een rooftopbar in Bangkok bezoeken is dan ook een logisch gevolg van deze fascinatie. Het Marriott in Sukhumvit is één van de hoogste gebouwen mét dakterras en op aanraden van het lief kies ik deze plek. Eenmaal boven, op de 48e verdieping, valt mijn mond open. M'n kinnebak blijft dan ook meer dan een uur wagenwijd open staan. Een van de grootste steden van de wereld strekt zich voor mij uit en baadt in een gelig kunstmatig licht. Mensen krioelen als mieren door elkaar en auto’s lijken niet groter dan de autootjes van Polly Pocket. En de lichtjes, oh de lichtjes, miljoenen lichtjes overal, fonkelend als sterren op de grond. I LOVE THIS! Nippend van mijn cocktail beleef ik de laatste avond van mijn reis en het is het perfecte moment om even terug te blikken op al die prachtige momenten dat ik mee maakte. Yiiihaaaa Als mijn - naar Aziatische normen - peperdure cocktail op is spring ik op de bus (ha, wie heeft een tuktuk of een Grab-chauffeur nodig als je kunt doen zoals de echte locals?) voor mijn laatste sightseeing van de dag: Soi Cowboy. Soi staat voor straat en gisteren las ik vaag iets over ‘bruisend nachtleven’, ‘dé straat’, en ‘veel neon’ en dacht: een allerlaatste drankje daar moet kunnen. Ik vraag netjes aan de busconducteur als ze me wilt verwittigen als we bij Soi Cowboy zijn en ze kijkt me lacherig en vreemd aan. Het volgende moment heeft ze al tegen drie mede-pendelaars de straatnaam laten vallen terwijl ze naar me wijst waarop elke pendelaars meewarig zijn of haar hoofd schudt. Dus dààrom... Ik begin me af te vragen wat er mis is met Soi Cowboy en als ik aan het begin van de straat sta heb ik maar een nanoseconde nodig om te weten wàt er nu juist zoveel 'commotie' veroorzaakte bij de mensen. Dit is hét red light district van Bangkok. Een lange straat met alleen maar bars waar roze, rode en blauwe neonlichten om ter felst schijnen en de dames wit gemaquilleerd zijn terwijl ze hun ogen proberen open te houden onder het gewicht van de lange valse wimpers en ze hun wiebelende opgepompte F-cups in bedwang proberen houden. Hun minieme latexbikini’s laten letterlijk niets aan de verbeelding over en de westerse mannen rond hun arm hebben duidelijk maar één doel. Ik kwam van heinde en verre, ik kan nu even goed eens door deze fameuze straat lopen maar een drankje drinken doe ik er niet. Ik word van alle kanten aangestaard en alles behalve aangesproken in tegenstelling tot de vele mannen (jong en oud, dik en dun, maar vooral allemaal westers). Mij echt op mijn gemak voelen doe ik niet en terwijl mijn medelijden voor de meiden groeit begin ik sneller te wandelen en ben ik opgelucht als ik de straat uit ben. Bon, dat hebben we dan ook al weer gezien...
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|