Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
17/11/2017 - Don Det - Siem Reap Een busmaatschappij om een omgekeerde u tegen te zeggen Van alle drie de landsgrenzen die ik de afgelopen maand over moest, is die van Cambodja de ‘minst leuke’. Dit heeft niet bepaalt te maken met de douane of de ambtenaren die me m’n visum verlenen, maar vooral met de busorganisatie waarmee ik de grens over ga. Lang verhaal kort, ik word bewust op de verkeerde bus gezet door de maatschappij. In plaats van een luxe minivan wacht ik uren in de verstikkende hitte en zitten we met 13 personen in een gammele minivan voor 8 man, met amper airco. Hierdoor scheiden de wegen van de Nederlandse Nathalie en Ruben en mezelf een tiental uren vroeger dan voorzien. Zij zitten namelijk wél in die luxe minivan, met nog een drietal lege plaatsen. En wanneer we nog eens op een vijftal kilometer worden afgezet van het centrum van Siem Reap én de mensen van de busmaatschappij een (figuurlijke) dikke middelvinger naar ons uitsteken, staat mijn ‘humeurpeil’ op min vijf. Enfin, de invulling van het verhaal laat ik aan jouw verbeelding over, maar ik ben er zeker van dat je fantasie niet ver naast de werkelijkheid zal zitten. Never judge a book by its first page... of zo Cambodja en ik zijn niet op goede voet gestart. Gelukkig blijkt mijn hostel betrekkelijk aangenaam te zijn en ga ik meteen uit eten met één van de kamergenoten. Wanneer de bediening in het kleinste zaakje van de stad zò goed en nederig is dat ik er bijna ongemakkelijk van word én de serveerster ons ‘sweet dreams’ wenst (commerce of niet) moet ik mijn visie van het land, die ik diezelfde dag reeds gevormd heb, meteen bijschroeven. 18/11/2018 - Siem Reap Shoppen shoppen shoppen De zware reisdag van gisteren zit nog in mijn kleren en vandaag doe ik het rustig aan. De stad verkennen zonder gids of kaart. Ik wandel rond in de verzengende hitte, onder een felblauwe hemel, eet in Burger King (excuses) en verbaas me over de westerse mentaliteit van de stad. Ik voel me er al snel op mijn gemak en dat doet mijn portefeuille ook. De tientallen overdekte kraampjes met leuke spullen zorgen ervoor dat mijn ‘dollah dollah bills yo’ snel verdwijnen. De grootste overdekte markt is een pareltje. Dames zitten op hun hurken de ingewanden van kippen te verwijderen met hun blote handen, vliegen kruipen over en onder de schubben van de halfdode vissen, oude vrouwtjes hakken vrolijk koppen van palingen af, kinderen lopen rond en spelen in de plassen van het afvalwater tussen de kraampjes, kleurrijke groenten liggen mooi per kleur uitgestald, karkassen van dieren hangen aan haken, sjaals in duizenden kleuren zorgen voor een vrolijke noot, verkopers schreeuwen in een onverstaanbare taal dingen naar elkaar... De geur is niet te harden en de mensen toveren de breedste glimlach op hun gezicht. Ik weet niet waar eerst te kijken en hou van elke centimeter van de markt. Een kleine hap in een Indiaans restaurant en ik lig al vroeg in bed met een aflevering van ‘Designated Survivor’. Een dag op mijn ritme en volledig naar mijn keuze, hier had ik nood aan.
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|