Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
03/12/2017 - Koh Rong Samloem - Phnom Penh Storm op zee De exotische eilanden laat ik achter me aan de hand van een woelige boottocht. De golven lijken niet de kalmeren en de enige optie om de tocht te overleven is met gesloten ogen. Mensen denken dat ik heel hard op mijn gemak ben en slaap terwijl ik elke schommeling en windstoot hard gewaar ben. Veilig aan land en snel de bus in voor een zes uur durende busrit. Nieuwe vrienden In Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, spreek ik af met Eef, een heerlijke Limburgse die al een eind in Leuven woont. Ruben en Nathalie leerden haar in het noorden van Laos kennen en op Don Det (remember, de 4000 islands) ontmoet ik haar voor het eerst. Met wat mensen die we die avond ‘samenrapen’ uit het hostel gaan we op zoek naar goedkoop, lekker en snel streetfood. 04/12/2017 - Phnom Penh Een les geschiedenis Cambodja staat - jammer genoeg - gekend om zijn zware en zeer recente geschiedenis. Pol Pot zegevierde er met zijn Rode Khmer en leidde er een schrikbewind. Had je een bril, werkte je bij de overheid of had je een universitair diploma (halleluja!) dan was je te slim en dus een bedreiging voor het land. Althans zo redeneerden ze. De terreur van de Rode Khmer Na een hevige oorlog tegen de Amerikanen bevrijden de Rode Khmer zogezegd het land. Slechts enkele uren later drijven ze de mensen naar het platteland, onder het motto dat ze “enkele dagen later gerust kunnen terugkeren naar hun woning”. Sommigen kuisen nog snel hun kleine appartement zodat ze in een proper huis terug thuis kunnen komen. Het blijkt een loze belofte en amper een paar mensen krijgen die kans. Miljoenen doden, folteringen, slavenarbeid, strafkampen, kindsoldaten,... De Rode Khmer hebben het allemaal op hun geweten. School - folterkamp - museum In de hoofdstad wordt een school (!) omgebouwd tot folterkamp en krijgt het de naam ‘Tuol Sleng’ of ook wel ‘S21’. ‘Security 21’. Oh ironie. Mensen worden gefolterd en zo gedwongen misdaden te bekennen die ze helemaal niet begingen. Twee zeilers van Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld zijn op wereldreis en bevinden zich, geheel toevallig, op dat moment in Cambodjaanse wateren. Ook zij worden gevangen genomen en naar Tuol Sleng gebracht. De ene wordt verdacht van banden met de Amerikaanse CIA en krijgt de beschuldiging een spion te zijn. Door foltering hopen de Rode Khmer dat hij namen vrijgeeft van binnen de organisatie. Hij bekent en geeft allerlei Westerse en Amerikaanse beroemdheden door. Bruce Springsteen blijkt een CIA-agent te zijn. Ze kennen de westerse cultuur niet en geloven hem. Toch overleeft hij de terreur niet. Na gefolterd te zijn, worden alle ‘verdachte individuen’ in grote getale met vrachtwagens naar de Killing Fields gebracht, slechts enkele kilometers verderop. En daar vindt een van de grootste slachtingen ooit plaats en vind je het ene massagraf na het andere. 30 000 mensen verliezen er het leven. Hitler en Pol Pot, het hadden vrienden kunnen zijn. Verplichte kost In Europa staat dat amper in onze geschiedenisboeken. Pol Pot is een naam die ik ooit wel eens hoorde en de Rode Khmer zeiden me vaag iets. Als je door Cambodja reist moet je toch een stuk van hun geschiedenis mee krijgen. Het bezoeken van deze twee ‘monumenten’ is dan ook een must. Eef en ik springen, na een zwaar ontbijt van kaastösti’s, op de fiets richting het museum. De audioguide gidst ons door het museum en de verschillende folterkamers. Het is schrijnend en de getuigenissen pakkend. Na twee uur komen Eef en ik terug samen met een zwaar gevoel in onze magen. Hadden we maar een lichte fruitsalade genuttigd als ontbijt... De moordvelden De Killing Fields liggen op een overbrugbare afstand van 10 km van S21. Ook daar worden we stil. Bij hevige regenval komen er nog altijd kledingstukken en beenderen van de gevangenen naar boven. De ‘Killing Tree’, waartegen baby’s doodgeslagen werden als jonge katjes in een zak, hangt vol met kleurrijke armbandjes van toeristen, als een soort eerbetoon. Mijn maag keert zich. Hoe mensen zo wreed kunnen zijn, hoe je als individu zo volgzaam kunt zijn, hoe je als mens zomaar een andere persoon kunt folteren, tot bloedens toe, hoe je zo maar de opdracht kunt geven om duizenden mensen te vermoorden, hoe je gestraft kunt worden omdat je een bril draagt, hoe je gefolterd wordt en gedwongen wordt zaken te bekennen waar je zelfs nog nooit over hoorde. Ik kan er met mijn verstand niet bij. 05/12/2017 - Phnom Penh Van alles en nog wat - 1 We hebben nood aan een vrolijke dag. De centrale markt ligt vlak bij ons hostel en blijkt meer dan de moeite te zijn. Gigantisch is een understatement. Fruit, vlees, groenten, maar ook verfpotten, kleren, sjaals, accessoires, kappers, goudsmeden,... Je vindt er alles. We struinen rond en laten onze zintuigen overweldigen door diverse geuren en geluiden. In de namiddag klimmen we op de fiets voor wat boodschappen (busstation, postkantoor) en verkennen we al trappend een groot deel van de stad. 06/12/2017 - Phnom Penh Van alles en nog wat - 2 Gisteren kochten we fruit op de markt. Het afdingen ging ons goed af en voor een prikje hebben we ontbijt. Het bestaat uit banaan, de zoetste mango, passievrucht, een appel, een lokaal fruit waarvan ik de naam alweer vergeten ben en yoghurt. Délicieux! We springen op de fiets richting ambassade om ons bestempelde paspoort op te pikken en rijden door richting Russische markt. Wederom een allegaartje van spullen. Van manicure tot wielen, portefeuilles, slijpschijven en gedroogd fruit. You name it, they have it! Na een uurtje worden we verwacht in ons hostel want de tuktukdriver brengt ons naar het busstation waar we de bus op stappen richting Ho Chi Minh, Vietnam. Geen enkele westerling stapt onze bus op. Wij zijn er klaar voor! Land 3 is gedaan, land 4 in zicht!
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|