Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
23/12/2017 - Hanoi - Cat Ba Happy happy hour Om half tien komt de bus ons halen om richting Cat Ba te gaan, een eiland niet ver van het fameuze Ha Long Bay. Na een viertal uur rijden en een vlotte overzet met de ferry dropt onze bus ons netjes af aan ons kleine schattige hotel. We pakken op het gemak uit, lezen een beetje en genieten van de privacy die onze kamer ons biedt. Rond 16u hebben we een (hele) late lunch waar we een fles rode Chileense wijn kraken bij een pizza. De feestdagen: ook bij ons, denken we! Diezelfde avond vloeit de alcohol rijkelijk en vieren Eef en ik vervroegd kerstavond. Een datum is ook maar een datum, vinden we en we maken gretig gebruik van het happy hour. 24/12/2017 - Cat Ba Johnny Depp? We maakten té gretig gebruik van het happy hour... Met een dof gevoel in ons hoofd en een draaierige maag stappen we op de boot die ons een ganse dag door het meest bekende UNESCO werelderfgoed van Vietnam zal loodsen. In de mist lijken de mossige rotsen van Lan Ha Bay, die opdoemen uit het water, precies op behekste piratenschepen uit Pirates of the Carribean. De kleine vissersdorpjes (lees; enkele lege vaten waarop de in bamboe gevlochten vloer dient als drijvende fundering voor de golfplaten huisjes met maar één lamp; boven de voordeur) bestaan uit twee of drie huizen die omringd worden door gigantische vissersboten die een wirwar van touwen en grote lampen bevatten. Gele kajak, groen water Rond tien uur worden we letterlijk ‘te water gelaten’ in een gele kajak die mooi afsteekt tegen onze blauwe regenjassen en het helder groene water. We peddelen tussen de gigantische met groen begroeide rotsen en genieten van de stilte die de grotten en ingesloten waterpartijen beheerst. Op een bepaald moment zijn Eef en ik alleen op het water, ingesloten door grote rotsen. Een roofvogel cirkelt boven onze hoofden. We houden op met peddelen en luisteren naar de stilte. Het wateroppervlak verandert in één grote spiegel en we kunnen de bodem zien door het blauwgroene heldere water. Monkey Island zonder apen Na onze schitterende kajaktocht varen we met de grote boot naar Monkey Island. De mist is opgetrokken en de zon is er doorgekomen. We worden afgezet aan het eiland met de waarschuwing niet teveel aandacht aan de apen te geven omdat ze nogal agressief uit de hoek kunnen komen. Voorlopig geen aap te zien en zolang hij niet uit onze mouw komt (ha...ha...) besluiten we de rots te beklimmen die ons een mooi uitzicht zou moeten geven op het strandje en de eindeloze zee met zijn uitstekende rotsen. Vogelperspectief op de apenrots Het is levensgevaarlijk en zou in Europa absoluut verboden zijn en net daarom vinden Eef en ik de klim zo fijn. We moeten ons letterlijk aan de rotswand optrekken, zonder touwen of haken, en terwijl we ons concentreren op het niet van de rots vallen, ontpopt er zich een prachtig panorama voor onze ogen. We aanschouwen de zee van bovenaf en kunnen zo perfect zien hoe helder en diep hij op sommige plekken is. En hoewel het een ongelooflijk uitzicht is blijven we niet lang op de puntige rotsen zitten (gemakkelijk is anders) en zetten we de daling terug in. Een aap, dan toch Ik vlij mij even op mijn gemak op het strand met mijn rugzak nog op mijn rug, terwijl de anderen nog klimmen, wandelen en genieten. Plots hoor ik geritsel achter mij, maar ik sla er geen acht op tot iemand naar me wijst en zegt: “Euh... You might want to watch out...” en ik besef dat een aap in mijn rugzak zit te graaien! In een zijvak stak nog een lege koekjesverpakking en de arme/agressieve (schrap wat niet past) aap dacht nog een lekker brokje te kunnen meepikken. Ik draai me om en spring recht waarop de aap kwaad zijn tanden ontbloot en naar mij sist. Geen nood, er vallen geen gewonden, want wanneer de pientere aap merkt dat er bij mij niets te bikkelen valt, valt zijn oog op een halfvol blik Red Bull van een Britse meid naast me. In een oogwenk zit het blikje tussen zijn handen en drinkt hij als een mens van het suikerdrankje. Grappig schouwspel en verbazingwekkend menselijk, die aapjes. Jingle Bells Kerstavond vieren we met enkele mensen die ook mee waren met de boot. De té harde bassen van de marginale technomuziek (plus de voorbije zware nacht - eerlijk is eerlijk) zorgen dat we al snel in ons bed liggen. Geen kerstavond zoals een ander, maar gelukkig hebben Eef en ik elkaar! (Ooooh) 25/12/2017 - Cat Ba We slapen uit en trekken in de namiddag richting het nationale park met een brommertje. Een korte maar meer dan pittige wandeling op de steile wanden van de bergen die het park telt maakt dat we snel terug beneden staan. Op de terugweg mogen we de ondergaande zon boven de zee aanschouwen en houden we even halt om te genieten langs de weg.
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|