Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
Hostel 'The Frame Guesthouse' Deze keer slaap ik in een kamer met acht mensen (gemengde 'dorm') en het hostel is ruim en héél eenvoudig ingericht. De inkom bestaat uit een ruimte van ongeveer 25 m² en er staan enkel één kleine zetel en een balie in. De keuken is een eiland met daarrond drie ronde tafeltjes met elk twee stoelen. Het ganse gebouw bevat veel lege ruimtes waardoor je een ietwat industrieel gevoel krijgt. The Frame Guesthouse ligt perfect in het hart van Georgetown, dat op zijn beurt dan weer het kloppende hart van het eiland is. Penang, food paradise Penang staat bekend om zijn fantastische eten, maar als vegetariër laat Maleisië - en dus ook Penang - me toch op mijn honger zitten. Het lijkt alsof dit moslimland zich niets aantrekt van zijn geloof en ze slaan met varkens, kippen en lammetjes rond je oren. Dus vaak moet ik het houden op 'flied lice with vegetibles' (fried rice met vegetables). Zo ook die eerste avond in de stad. Bont gezelschap Na mijn maaltijd doe ik nog een toertje en bevind mij plots in een straatje waar de ene bar na de andere stoeft met live muziek. Om ter luidst en heel vaak om ter valst. Op het einde van de straat speelt een Amerikaan jazzmuziek op een elektrische gitaar. Jazz is mijn ding en even blijf ik staan. Voor ik het weet word ik aan tafel geroepen bij een bende Maleisiërs. Een bonter gezelschap bestaat niet. Blijkbaar zit ik aan tafel met de schoonbroer van een regeringslid in Maleisië (dat verklaart zijn ferm vette Mercedes), de eigenaar van het pand én van 3 andere panden in die straat (dat verklaart zijn enorme BMW jeep), een licht aangeschoten oudere man van 70 die belachelijk goed Engels spreekt - lispelt... - en een jonge vrouw die duidelijk de minnares is van de man tegenover me aan tafel, een 50-er die hier duidelijk vaak komt. Mijn gezelschap is heel populair want gedurende de ganse avond worden ze aangesproken door verschillende mensen, komen er individuen bij ons aan tafel zitten voor een praatje en komen de drankjes - gratis - rijkelijk besteld. Ik mag kiezen wat ik wil maar hou het braaf op twee lichte biertjes. Ons hilarisch, bonte gezelschap doet alsof we elkaar al jaren kennen. Telefoonnummers worden uitgewisseld (waarvan ik heel goed weet dat ze nooit gebruikt zullen worden), foto's worden genomen, verhalen worden opgediept en voorstellen worden gedaan. De schoonbroer van de hoge pief ziet een Westerse met blauwe ogen overduidelijk wel zitten en hij stelt voor om me de komende dagen het land te tonen en dwars door Maleisië (van Penang naar het zuidoosten van het land) te rijden. In zijn chique bolide. Dit is mijn 'cue', bedank vriendelijk, zeg dat ik moe ben van zo'n lange dag en wandel alleen naar mijn hostel om de hoek. Met een glimlach op mijn gezicht. enang, donderdag 12/03/2020 Streetart Als je Penang opzoekt op internet, kom je niet alleen eten tegen, maar ook streetart. Het eiland staat bekend om zijn talrijke muurschilderijen en andere vormen van kunst. Ze liggen verspreid in Georgetown en er bestaan zelfs streetartwandelingen. Je kunt ook gebruik maken van een tuktuk maar dan in fietsvorm. Mijn dertigjarige benen kunnen wel een wandeling gebruiken en ik wandel naar het district waar de meest bekende streetart zich op wandelafstand van elkaar bevindt. De tekeningen zijn wat verschoten en gebleekt door de zon. Hier en daar ontbreken stukken uit de muur waardoor de tekening niet compleet lijkt, maar dat maakt de schilderingen alleen maar mooier. Met obligate foto's als gevolg. Penang Hill Rond 17u30 neem ik de bus naar Penang Hill om er de zonsondergang te bekijken. Het is cliché, maar 'chasing sunsets' is zo hard mijn ding, dus van zodra ik de kans heb, loop ik ernaartoe. Ik ben er zeker van dat er nog 1000 zonsondergangfoto's zullen volgen tijdens mijn reis. Rond 18u30 ben ik bij 'Penang lower hill station' om de steile trein te nemen naar de top. En steil it is. Wanneer de trein halfweg stopt en de kleine wagon op een hellingsgraad van ongeveer 70% halt houdt, bid ik in stilte dat de remmen stevig zijn en het niet begeven. Er lijkt een technische storing, maar na 5 minuten sjeest de trein weer verder richting top. In een mum van tijd sta ik boven en heb nog een uur vooraleer de zon definitief onder is. Je kunt € 30 betalen om op een 'sky deck' te gaan staan en de zon te zien onder gaan vanop de verkeerde kant van de top ... Of je kunt, net zoals mij, je logisch verstand gebruiken en op zoek gaan naar het westen én een mooie plek. En die vind ik. Kleuren, kleuren en nog eens kleuren Dat Maleisië een moslimland is, wist ik al. Je kunt trouwens niet naast de talrijke moskeeën kijken die zich in elke stad bevinden. Zo ook op de top van Penang Hill. Maar de kleurenpracht die ik daar zag deed letterlijk mijn mond openvallen. Zwart en wit zijn mooi, maar wie mij kent, weet dat ik leef voor kleur. De kitscherige overdaad aan kleuren die deze gebedsplaats kenmerkt, is fenomenaal. De wereld zou een pak mooier zijn als alle gebouwen zo kleurrijk waren. De details zijn ontelbaar en ik loop dan ook meermaals rond het gebouw. Na een tijdje heb ik gevoel dat ik nog altijd nieuwe ornamenten en tekeningen aan het ontdekken ben, maar ik ben hier voor de zonsondergang. De eerste van vele zonsondergangen Ik draai me om en daar hangt ze, tussen twee bomen in, net naast een heuvel in de jungle: een oranje, warme, stralende bol. Het is prachtig en de eerste zonsondergang van mijn reis is meer dan geslaagd. De warme gloed die ze werpt op mijn gezicht is heerlijk. Penang --> Langkawi, vrijdag 13/03/2020
Ik snak naar water. Ik snak naar zand. Ik snak naar het eilandleven dat mij de vorige reis door Zuidoost-Azië zo overdonderde. Ik zeg Penang vaarwel en stap op de ferry richting het noorden, richting het eiland Langkawi. Google Images belooft paradijselijke stranden, dus daar ga ik voor. Na een kleine week in steden vertoeft te hebben, verlang ik naar paradijs.
1 Comment
Marilleke
23/3/2020 18:59:10
Weeral prachtige foto's en zo mooi geschreven!
Reply
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|