Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
U was geweldig. 25/11/2017 - Battambang - Kampot Luxebusje komt zo Om van Battambang naar Kampot te gaan, rijd je via Phnom Penh. Een busrit van enkele uren die betrekkelijk vlot verloopt, in meer dan betrekkelijk goede omstandigheden. Lees: bus voor 12 personen waar we met amper 5 in zitten. Plaats zat! Luidruchtige Australiërs en kalme Europeanen Als we arriveren neemt het luidruchtige Australische koppel, dat ook op m’n bus zat, me mee naar een pizzatent aan de overkant. We maken aanstalten om plaats te nemen als er een westers koppel op een brommer komt aangereden en Sam, de Australiër, hen overtuigt om erbij te komen zitten. Waarschijnlijk te overdonderd om nee te zeggen. Het blijkt een Nederlands meisje en een Engelse jongen te zijn, Lou-Lou en Josh. Een heerlijke avond, zònder ‘happy’ pizza, maar ik ben nog moe van de honderd uren in de bus dus we ronden snel af. 26/11/2017 - Kampot Min moaten, min moaten Ik huur een brommertje tegenover m’n hostel en trek erop uit naar wat een spectaculaire waterval zou moeten zijn. De weg er naartoe vind ik spectaculairder dan de waterval zelf... Met m’n brommer door de rijstvelden, de waterbuffels die me de weg versperren, kalfjes die overlopen, oude dametjes die kromgebogen staan over hun werk. Ik ‘ontdek’ zelfs een ‘secret lake’ waar ik even uitblaas in een hangmat. Uit mijn iPhone weerklinkt Flip ‘met z’n maten’ en even wou ik dat m’n vriendjes hier waren om dit stukje paradijs met hen te delen. Ik tuf lustig verder en sla hier en daar een rood stofwegje in dat me telkens weer naar nieuwe uitzichten leidt. 27/11/2017 - Kampot (Kep) Mijn ogen snakken al lang naar wat blauw water in plaats van de groene jungle (hoor me ondankbaar klinken...) en ik spring op mijn brommer - nadat ik de beste ‘power yogales’ van mijn leven volg - richting Kep. Een badstad met een heuse krabbenmarkt, een nationaal park en natuurlijk: de zee. Oh, crab Ik besluit ze in respectievelijke volgorde te bezoeken en voel me als een toerist in Saint-Tropez op de lokale krabbenmarkt. Marktkramers schreeuwen om ter luidst. Overal verkopen ze krabben die ze letterlijk net uit de zee vissen. De grote manden dobberen nog in de zee en af en toe halen ze er een boven die ze meteen in de weegschaal leggen en aan koopgrage toeristen verkopen. Ik koop hier voor het eerst een verse kokosnoot. Fris en veel, in een notendop. Jij serpent! Ik trek m’n rugzak stevig aan op mijn rug voor een lange wandeling door het nationaal park. Na een kilometer hoor ik rechts van mij iets sissen. Alles gebeurt in een fractie van een seconde. Ik kijk waar het lawaai vandaan komt en op nog geen meter van mij ligt een slang, half rechtop staand, te sissen, klaar om me aan te vallen. Oh, rampspoed! Het zwart groen gestreepte gevaarte kijkt me vervaarlijk aan, ik schrik me rot en spurt de ziel uit mijn lijf. Het was niet zo’n slangetje van een centimeter dik die ik verder op mijn wandeling mocht aanschouwen, maar een fel gekleurde dikke slang van zeker 4 centimeter diameter. Ik verhoog mijn tempo en kijk voortdurend waar ik mijn voeten zet. Geen seconde ben ik nog op mijn gemak. Ik huiver en geniet niet meer ten volle van de wandeling waardoor ik hem iets vroeger staak dan aanvankelijk het plan was. De zji De fonkelende blauwe zee verwelkomt me met open armen als ik uit het nationale park kom. Twee uur geniet ik van het warme water en de zon op m’n snoet vooraleer ik koers zet richting Kampot met m’n brommertje. Ik voelde gisteren al dat m’n lichaam zich klaarmaakte voor een verkoudheid en deze slaat vandaag ongenadig toe. Niezen en hoesten en neus snuiten, tot daaraan toe, maar m’n hoofdpijn is ondraaglijk. Ik kruip vroeg in bed (20u30, jawel) en hoop op een goede nachtrust. 28/11/2017 - Kampot Mount Bokor op het programma. Het lief, dat in 2015 twee weken in Kampot spendeerde, gaf me de tip om een truitje mee te nemen. Het was 30 graden dus mijn dikke sweater leek me overdreven. Een dun ‘pulleke’ dan maar. De weg ernaar toe is een hemel voor motards (waaronder ik mezelf stiekem even ook reken). Nieuw aangelegde brede weg, kronkelpaden naar boven, veilige balustraden etc. Ik geef een gil, schreeuw het uit van plezier en zing luid mee met de muziek die door mijn oortjes knalt. De Nostalgie top 100 is gewoon perfect voor dit moment! Een watervalletje, het oude casino, de oude woning van de koning, een vreselijk lelijk boeddhabeeld, een ‘tea farm’ op 500 meter waar je naartoe moet wandelen maar die overduidelijk niet meer bestaat (daar hadden ze me. En ik maar wandelen!),... En hoe hoger ik rijd, hoe harder de wind waait en hoe kouder het wordt. Dankbaar trek ik mijn truitje aan. Leve het lief! Tegen de tijd dat de Chinezen in grote aantallen met talrijke minivans de berg op komen gereden rijd ik terug naar de stad. Dankbaar dat ik dit alles in stilte kon beleven zonder horden toeristen om me heen.
0 Comments
|
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|