Onderweg
Een dagboek over mijn dolle reisavonturen.
02/11/2017 - Chiang Rai - Chiang Mai 6 uur op de scooter was het vooruitzicht van de dag. Bleek dat die 6 uur ongelooflijk saai zouden worden en voor 99% uit ‘hoofdwegen’ zouden bestaan. Vrachtwagens, auto’s, brommers,... scheurden en raasden ons voorbij terwijl wij vrolijk tuften op ons gammele ding van 115 cc. Bleek ook achteraf dat dit één van de meest gevaarlijke wegen was en àls je er met een scooter over hobbelde, was je ofwel gek ofwel moest je een hele goede engelbewaarder hebben en je jouw rozenkrans 3 keer afgegaan zijn. Het ‘gek zijn’ hadden we alvast mee en die engelbewaarder reisde duidelijk ook ergens in mijn scooter mee als verstekeling, want we kwamen er zonder kleerscheuren vanaf. Goed dat dat achter de rug is. 03/11/2017 - Chiang Mai Dé reden waarom we terugkeerden naar deze minder leuke stad was het event dat vanavond ging plaatsvinden. Bij volle maan. Het befaamde Yi Peng Lantern Festival! Hiervoor kwam ik terug naar Chiang Mai, ook al moest ik daardoor langer in Thailand blijven en dus mijn reisplannen ietwat aanpassen, ik deed het met plezier. Rond 15u30 vertrokken we te voet naar de rivier waar we hoopten een mooie plek te kunnen bemachtigen om de duizenden kleine heteluchtballonnen die avond de lucht in te zien gaan. Ik wachtte met plezier 3 uur, want vanaf dan (19u) zouden mensen het blokje onderin hun lantaarn in brand steken, wachten tot de ballon zich met hete lucht vulde en, terwijl ze vurig een wens maakten, de vuurballon de donkere nacht in sturen. Gelukkig waren er bij valavond al een paar ongeduldige mensen die hun ballon op lieten. Al gauw vulde de lucht zich met duizenden kleine vuurballetjes die allemaal door de wind meegenomen werden naar een onbekende bestemming. Wat een pracht. Ik waande me even Rapunzel, nee ik wàs Rapunzel! De enige verschillen waren dat ik mijn prins niet bij me had en dat mijn haar helaas niet zo volumineus en lang was als het hare. Maar er waren fonkelende vuurlichtjes, overal en rondom ons! Ik wist niet waar eerst te kijken en liep een ganse avond rond met de meest idiote glimlach op mijn gezicht. Ik was als een kind in een snoepwinkel dat de ganse tijd tegen zijn mama riep: “Kijk mama, kijk!” Mijn reisgenoten moeten me dwaas gevonden hebben, maar ze lieten me lustig kijken naar en genieten van al die brandende lampionnen. Mijn eigen ‘lantern’ ging recht de ravenzwarte nacht in en wees maar zeker dat ik nog nooit in mijn leven zo hard wenste als toen. Ongevaarlijk was het allesbehalve. Menig man raakte verbrand door lampionnen die nog niet genoeg gevuld waren met warme lucht (ongeduldige mensen) waardoor ze niet genoeg stegen en uiteindelijk weer daalden. Met brandende lampionnen die blijven haken in bomen en elektriciteitsdraden, en lampionnen waarvan de was naar beneden lekte op de mensen wil je toch een beetje veiligheid, dachten we. Niets van! In de verste verte was geen ambulance of brandweer te zien, dus speelden wij maar van ‘reddertje’. Ons ‘Rescueteam’ hielp een pak (minstens 30!) (ongeduldige) mensen toen we zagen dat ballonnen nog te leeg waren om te stijgen of als we ze terug zagen dalen, recht de menigte in. Zo, de goede daad van die dag hadden we ook al weer gehad. 04/11/2017 - Chiang Mai Even uitblazen, lang slapen, rustig ontbijten, bus boeken en lekker eten (Mc Donalds hoera hoera!) vooraleer we ons voorbereidden op een ellenlange bustocht richting Luang Prabang, Laos.
0 Comments
Leave a Reply. |
Elise→ 30-something something Archives
August 2023
|